Art déco z Grójeckiej

Fragment tekstu opublikowanego w miesięczniku Skarpa Warszawska nr 1 (118) 2019, autor Grzegorz Mika

W przestrzeni Ochoty i ulicy Grójeckiej bezsprzecznie dominują modernizm oraz styl dworkowy, które były najbardziej rozpowszechnione w architekturze Warszawy. Ale możemy tu odnaleźć również przykłady stylu akademickiego. Jednakże najrzadsze są okazy architektury art déco, której unikalnym i wybitnym przykładem jest kamienica profesorów Wolnej Wszechnicy Polskiej, wzniesiona przy ulicy Grójeckiej 40 A w 1931 roku według projektu Władysława Nałęcza-Raczyńskiego.

Kamienica przy Grójeckiej 40 A należy do elitarnego grona stołecznych przykładów stylu art déco obok budynków SGH, wnętrz w gmachu d. Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w alei Szucha, wnętrz Teatru Ateneum na Powiślu czy willi Szererów przy Belwederskiej 44 A. Jednocześnie w skali Ochoty jest to obiekt praktycznie unikalny pod względem bogactwa dekoracji art déco.

Architekt Władysław Nałęcz-Raczyński jest postacią prawie całkowicie nieznaną. Nie ma pewności co do daty jego urodzin i śmierci. Na pewno ukończył warszawski Wydział Architektury w 1922 roku, był też absolwentem Akademii Sztuk Pięknych. Jego żoną była Konstancja Ciecierska.

Znane i zachowane projekty Nałęcza-Raczyńskiego powstały tylko na terenie Ochoty. Jedynie kamienica przy Grójeckiej reprezentuje styl art déco, pozostałe domy jego projektu powstawały od końca lat dwudziestych w stylu modernistycznym z wykorzystaniem funkcjonalizmu nawiązującego do stylu okrętowego.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Pełna wersja artykułu "Art déco z Grójeckiej" jest dostępna w miesięczniku Skarpa Warszawska nr 1 (118) 2019, autor Grzegorz Mika